کتابه

تو به شفافی شبنم روی برگا
من مثل برگ زردی که میفته از درختا
تو مثل طراوت گلای نرگس
روی قلبم من نوشتم بی تو هرگز
بین من و تو فاصله غوغا می کنه
یاد حرفهای قشنگت منو رها نمی کنه
تو منو گذاشتی رفتی توی روزگار وحشی
توی کوچه های غربت دنبالم حتی نگشتی
تو مثل ستاره ای که توی شبهای سیاهم
می درخشی و میشی جون پناهم
تو مثل طراوت گلای پونه
چرا رفتی از تن ای دیوونه

تو مثل یه تیکه ابری توی آسمون آبی
پاک و ساده مثل رویا مثل خوابی

بگو یکبار آره یکبار برمیگردی
یا هنوزم بی تفاوت یخ سردی